"Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten." Dit bekende spreekwoord vertaalt wat we denken over iemand die iets of iemand wantrouwt. De letterlijke betekenis van het spreekwoord is dat je de ander ziet zoals je jezelf ziet.
Maar is het niet verwonderlijk dat we niet stilstaan bij wàt we werkelijk waarnemen? Op straat lopen we liever met een bocht om een zwerver of zwalkende bierdrinker heen omdat we een ongemakkelijke botsing willen voorkomen. Maar wat gebeurt er wanneer we iemand niet op zijn woord geloven? Of wanneer we willen doorzien of iemand liegt?
Lichaamstaal is geen gedrag. Gedrag is bewust, je kunt het aanpassen en manipuleren. Je kunt je ‘gedragen’ door jezelf in een keurslijf te wringen of doen als iemand anders. Bij lichaamstaal geldt dit niet; het is er al vóórdat je je ervan bewust bent, zelfs vóórdat je een woord hebt gesproken, op straat, thuis of op je werk. Je lichaam laat de hele dag zien waar je aan denkt, soms wat je denkt. Althans voor een geoefend oog, want het ‘lezen' van al die onbedoelde ‘taal' is in feite niet moeilijker dan je bewust te zijn van wat je ziet en je gezonde verstand gebruiken. Toch is dit vaak lastiger dan we denken omdat vooroordelen of misinterpretaties al snel kunnen toeslaan.
Overal om je heen zie je hoe mensen met de handen praten als ze in gesprek zijn. Dat kan ook niet anders omdat de handen direct door de hersenen worden gestuurd en samengaan met het spreken. We kunnen niet praten zonder te bewegen!
Als we praten gaan handen bewegen soms naar het lichaam, dan weer naar ons gezicht, hand of arm. En aan al die korte bewegingen herkennen we wat de ander bedoelt, vaak zelfs zonder ook maar één woord te zeggen. Zelfs al zegt die persoon iets anders dan wat hij denkt. Fascinerend toch?
Het gezicht en lichaam lezen is ons als baby al aangeleerd. Onbewust decoderen we de exacte richting, plaats en snelheid van de beweging en anticiperen erop. Dat zit er bij ons mensen ingebakken. Technisch gezien zou je het lichaam in zones kunnen indelen om te zien waar we met onze gedachten zitten.
Zo gaat je hand naar je borstbeen als je over jezelf praat, of naar je schouder als je bijvoorbeeld spreekt over de ‘last’ van een te zware hypotheek. Zo wrijft je hand over je wang of wrijf je door je haren wanneer je zachtheid in de communicatie wil brengen. Iedere handeling krijgt een diepere, maar ook specifieke betekenis in de context van bijvoorbeeld een gesprek.
“Scratching is one of the sweetest and most at hand satisfactions of nature "
(Michel de Montaigne)
De hele dag door raak je je ongezien ergens op het lichaam, zonder je ervan bewust te zijn. Je kent oorzaak noch betekenis, maar een onbedwingbare kriebel zorgt ervoor dat je hand je van die kriebel moet verlossen. Het lijkt op een kleine jeuk, achter je oren, op je gezicht, een vinger of been. Oorzaak..? Histamine, de neurotransmitter die ervoor zorgt dat de jeuk naar exact die plek wordt gestuurd waar je met je gedachte bent. Dat is de reden waarom je je juist op dié plek moet krabben. Dit fascinerende fenomeen doet zich gedurende een gesprek soms wel tientallen keren voor. Dat sommige mensen bang zijn dat dit hen zou verraden is gelijk aan ‘zoals de waard zijn gasten vertrouwt’ . Immers:we hebben er allemaal mee te maken terwijl het onderdrukken ervan zorgt voor nòg meer jeuk.
Linkerhand naar rechter oorlel. kruiselings duidt op bepaalde verdediging/reserve. R-oor: betreft de ander. Onderkant oor: concreet.
Lichamelijke reacties geven weer wat we denken en maakt de communicatie transparant.
Je kunt deze zg. micro’ -reacties’ bewust onderdrukken, maar gemakkelijk is dat niet: het is al gebeurd vóórdat je er erg in hebt
Het niet voelen van micro-reacties als je praat duidt erop dat je met je gedachten volledig bij de uitgesproken woorden zijn. Blijf daarom altijd jezelf en probeer je niet te laten verleiden om je lichaam(staal) te controleren. Ten eerste omdat een spontaan iemand zich altijd wel ergens krabt en daarmee geloofwaardiger is dan iemand die zich controleert. Maar vooral omdat iemand transparant is wanneer zijn lichaam weergeeft wat hij denkt en voelt. Juist daarom kun je gedrag en lichaamstaal niet in dezelfde schaal leggen omdat het simpelweg twee verschillende dingen zijn.
©Gerard Stokkink
Minister Wopke Hoekstra maakt hier gebaren die het woord onderstrepen.
Hier de H3 : we gaan ervoor, we moeten er aan werken!
Nb: Deze theorie van kleine jeuk (micro-itches) betreft een (al of niet plaatselijke) gezonde huid en is niet toepasbaar indien er sprake is van een huidaandoening.
DEFINITIE
Krabben: plaats de nagel of iets dergelijks enigszins krachtig en herhaal op een plaats van het lichaam.
Jeuk: subjectief gevoel van onaangename tintelingen of specifieke irritatie van de huid waardoor je wilt krabben.
Micro-scratch: korte aanraking met de vingertop, vinger of nagel.
Krabben geeft verlichting zodrawe een tegenstrijdigheid in het denkproces ervaren (de bron van jeuk.
Door te krabben krijgen we de verlichting die de behoefte weg neemt om te krabben.
Proces van de Micro-scratch:
1 - de hersenen krijgen een stimulus (actie of informatie)
2 - Ik neem een standpunt in (cognitief of emotioneel) over deze stimulus
3 - Ik beantwoord de stimulus door deze te verwoorden of actie te ondernemen.
4 - a : antwoord in overeenstemming met mijn standpunt
- b : antwoord niet in overeenstemming met mijn standpunt
- c : niet uitgesproken reactie
Soms durven we niet te zeggen of te doen wat we willen. We kunnen het niet of staan het onszelf niet toe en bekritiseren onszelf uit beleefdheid, uit conventie, hiërarchie, verlegenheid, voorzichtigheid, respect, ...
Het onderdrukken van spraak of een gewenste handeling veroorzaakt tintelingen of irritatie op een deel van het lichaam (verhoogde bloeddruk en / of prikkeling door histamine).
ORIGINS for SCRATCHING Pathology: eczema, psoriasis, fungal infections, varicella scabies, allergies, lung cancer, wound,… Imitation of (generational) transmission of acquired behavioral bodily patterns Contagious (fusional): talking about itching or observed among others Motor neuron: a planned bodily action, deferred in time Mental: expression of emotional discomfort and / or cognitive RELIEF FROM SCRATCHING Scratching relieves us from the itch. Nails scratching on the skin blocks the electrical activity of histamine. The neuron receptors are disabled during the sequence of scraping by a yet unknown nervous mechanism (G.Giesler & al., University of Minnesota, 2009). SCRATCHING AND BNP The natriuretic peptide (BNP) is a neurotransmitter. Once sent to the brain, it controls the function to scratch. It also plays a role in the regulation of blood pressure. (S.Mishra & M.Hoonl., National Health Institute, May 2013). CONTAGEOUS SCRATCHING Watching someone scratching causes a feeling of itch. Neuronal area related to the perception of itch (itch matrix and the premotor cortex) are activated, even in the absence of an external stimulus. This is a resonance phenomenon, and not one of empathy. (H.Holle & al.., Duke National University of Singapore, 2012) REFLEXES OF SCRATCHING “ According to some evolutionary researchers scratching for vertebrates is a signal to announce pain to come if the organism does nothing to defend himself “ ADAPTIVE SCRATCHING “ Scratching activates areas of the brain related to pleasure and reward system. (G.Yosipovich,Wake Forest University,2008). Scratching can sometimes be seen been as an adaptive mechanism (coping) in response to a sense of despair, loss of control. It can be a way to relieve stress. Confronted with emotional stress or a conflict, scratching the skin can become a behavioral reflex (P.Wong, Medical Dermatologist, Palo Alto, 2011).
Reactie schrijven