Vandaar dat ik na de middelbare school al snel een wereldreis maakte. In die jaren was Afghanistan een prachtland, Iran had een Sjah en kon je liftend door Iraan tot aan India komen. Ik wilde naar Kathmandu in 1971, niet alleen omdat 'wat ver is beter is' maar omdat je als rijpe puber naar jezelf op zoek bent.

De verschillen in gebaar, taal, uiterlijk en cultuur trokken me toen al. 

Terug in Nederland wilde ik niets anders dan in een internationale commune leven en mijn leven vorm geven door te studeren.

Het werden 3 studies tegelijkertijd in die zeventiger jaren: psychologie, cult.antropologie en Frans, want ik wilde de Franse taal machtig zijn. 

Onze commune viel eind van de jaren '70 uit elkaar. Ik raakte verzeild in het destijds florerende experimentele theatercircuit en begon mijn muzikale aspiraties te ontplooien bij de dans- en theatergroep van Shusaku & Dormu Dance door met synthesizers en gitaren te experimenteren. 

In die tijd ontwikkelde ik ook een passie voor het lichaamswerk van dansers, choreografie, het lichtontwerp in de voorstellingen. Ik volgde aan de rijksacademie van Beeldende Kunsten in A'dam college’s voor decor en licht en genoot met volle teugen van het artiestenleven, wat me in contact bracht met mensen als Clapton, Ramses Shaffy,  Jango Edwards en Georges Moustaki. 

Toen we in 1982 in het Holland Festival in Carré stonden met onze voorstelling opende zich de de wereld voor ons. Even later in augustus van dat jaar vroeg Mick Jagger (Rolling Stones) aan concertorganisatie MoJo om een vervanger voor de J.Geils band die in het voorprogramma stond. De zanger was door ziekte getroffen en er moest snel een vervanger komen ivm het tijdschema. Wij werden benaderd. Jagger vond het een top idee om een totaal onbekende act in zijn voorprogramma toe te voegen. Zo gebeurde het dat we uit het niets met rooie wangen voor een publiek van 60.000 toeschouwers speelden. In 20 minuten moest het ‘wonder’ worden volbracht. Ik weet nog dat ik een fel rood jasje scoorde in de van Woustraat omdat ik anders volledig onzichtbaar zou zijn achter mijn keyboards. Samen met drummer en percussionist Alan "Gunga' Purves dachten we nog even op slag wereldsterren te worden, maar die gedachte was snel weg toen we het gefluit van de aanwezige Stones-fanaten hoorden die vooraan stonden en duidelijk niet voor ons kwamen.

Veel optredens in Europa en daarbuiten volgden met environment-theatergroepen, mime en dans gezelschappen en later ook met mijn band  ‘Oblique’. Samen met muzikale partner en (Time Bandits-) drummer Tom Bachmann tourden we op grote festivals in Europa, het Roskilde in Denemarken tot in Rome. Rond 1988 begonnen we onze eigen muziekstudio in Amsterdam en werkten aan muziekopdrachten voor TV-documentaires, drama en leaders voor TV en het Journaal. 

Gaandeweg groeide mijn belangstelling voor lichaamstaal, die op beeld zonder geluid betekenis kreeg en om ondersteuning vroeg. Het keer op keer terugspoelen van het beeld om de muziek erbij te componeren boeide me omdat ik wilde weten wat lichaamstaal vertelde. Ik wilde er meer over te weten, maar er bestond  in de '90-er jaren weinig meer dan Paul Ekman’s kennis op dit gebied, wat ik dan ook gretig bestudeerde.

Pas toen ik in 2002 de Canadese fransman Philippe Turchet ontmoette werden veel van mijn vragen over lichaamstaal beantwoord. Hij benaderde lichaamstaal op een empirische manier en gebruikte de neurowetenschappen als basis. Na 5 jaar rondde ik bij hem een studie af en begon zelf onderzoek te doen naar de verschillen tussen westerse en arabische lichaamstaal omdat ik er destijds woonde. Tien jaar later startte ik het keuzevak lichaamstaal voor SPH/MWD-studenten aan de HvA/UvA. In 2016 werd duidelijk dat de volledige studie alleen binnen het Expertisecentrum Lichaamstaal kon worden gerealiseerd. Een samenwerkingsverband met Zwitserse specialisten leverde de open source Bodysystemics op;  een heldere methode over de manier waarop lichaamstaal snel kan worden gedecodeerd.

Lichaamstaal als integraal onderdeel van de communicatiewetenschappen

Sindsdien heeft de hechte samenwerking met collega's in het buitenland veel leerzame momenten opgebracht en werk ik vaak samen met passie en plezier om cursisten in Nederland het hoogst haalbare te geven wat er aan kennis en inzicht op het gebied van lichaamstaal bestaat. De groeiende interesse van professionals en organisaties die het belang van lichaamstaal omarmen geeft een extra boost om de stof verder te ontwikkelen; de laatste jaren ook voor Rio's (rechters in opleiding), politie, recherche en douane.

Ik schrijf en publiceer over lichaamstaal, geef lezingen op universiteiten en workshops binnen organisaties en bedrijfsleven. Onder mijn leiding werd in 2018 het 2e Internationale Congres over Non Verbale Communicatie in (ditmaal) Nederland georganiseerd.

Ik ben gedreven om #oudervervreemding en ouderverstoting meer bekendheid te geven vanwege de ernstige gevolgen voor het kind van de ontwrichting  van de band met een van diens ouders en werkte als ervaringsdeskundige mee aan de documentaire 'Verstoten Vaders' (©BNNVARA).

Gebrek aan waarheidsvinding in de jeugdzorg waardoor valse beschuldigingen als feiten worden aangenomen zijn broeierige elementen die met kennis van lichaamstaal kunnen worden ontmaskerd is mijn overtuiging.

Maar vooral creatief zijn en blijven is mijn motto. Passie voor dit werk mijn drijfveer.

Dank voor je interesse!  

Gerard Stokkink